Մի օր մենք քայլում էինք դեպի անտառ իմ մայրիկի, քույրիկների և հայրիկի հետ,որ այնտեղ նշենք Կաղանդը ։Մենք հասանք անտառ և այնտեղ տեսանք փոքրիկ խրճիթ։Ես բացեցի փոքրիկ խրճիթի դուռը։Եվ այնտեղ կար մի փոքրիկ փերի։Այդ փերին շատ փոքրիկ էր։Նա մեզ ասաց.
-Իսկ ինչո՞ւ եք դուք եկել այս Հրաշալի Կաղանդի գիշեր անունով անտառը։
-Մենք եկել ենք այստեղ, որ նշենք մեր Կաղանդը։
-Ինչ հրաշալի է։Իսկ կարելի՞ է ձեզ հետ ես ել նշեմ։ Որովհետև ես երբեք չեմ նշել Կաղանդը։
–
-Շնորհակալություն:Իսկ հայրիկին մայրիկին քույրիկներիդ անունը ինչ է։Հայրիկիս անունը Արմեն։Մայրիկիս անունը Անի,քույրիկներիս անունը Վիկտորիա և Մարիա։
-Իսկ քո անունը ի՞նչ է:
-Շատ լավ անուն է։
-Իսկ քո անունը փերի ինչ է։Ալյոնա։
-Նույնպես շատ լավ անուն է։
-Ես հերիք է եկեք գնանք նշենք Կաղանդը։Երբ արդեն անցավ 5 տարի,փերին դառավ մի գեղեցկուհի։
-Վայ։Այս ով է:
-Ալյոնան է։
-Բայց դու փոքրիկ էիր։